Ιστορια Νεα Ζιχνη
Αρχικά η πόλη χτίστηκε στις όχθες της (τώρα αποξηραμένης) λίμνης του Αχινού. Το αρχαίο της όνομα ήταν Ίχνα. Ήταν πόλη παιονική, όπως και η Σίρρις η Παιονική, που όμως κατακτήθηκε από τους Μακεδόνες κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. και γρήγορα αφομοιώθηκε στο μακεδονικό κράτοςκαι εξελληνίστηκε. Άλλη μία πόλη με το ίδιο όνομα, η επίσης παιονική Ίχνα αναφέρεται από τον Θουκυδίδη ανάμεσα στην Πέλλα και την Χαλάστρα. Το όνομα Ίχνα είναι παιονικό (οι Παίονες ήταν φύλλο γλωσσικά και εθνικά συγγενές με τους Έλληνες[εκκρεμεί παραπομπή]) και δένεται γλωσσολογικά και εννοιολογικά με την λέξη "ίχνος" δηλαδή το "πάτημα", το "σταθερό έδαφος", όνομα που ταιριάζει σε πόλεις κτισμένες στην αμουδιά ανάμεσα στην λίμνη (ή την θάλασσα) και στον ασταθή βάλτο.[εκκρεμεί παραπομπή]
Δυο χιλιόμετρα περίπου νοτιότερα της Νέας Ζίχνης, στον πευκόφυτο λόφο «Τούμπα», εντοπίστηκε, με βάση διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα (αγγεία, ανάγλυφα και νομίσματα), η θέση αρχαίου οικισμού που είχε ακμάσει σε όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας.[1]
Η αυθεντική Ίχνα καταστράφηκε μάλλον από τους Βουλγάρους και ξαναχτίστηκε στους βυζαντινούς χρόνους σε πιο ασφαλή τοποθεσία, την σημερινή, μακρυά από την λίμνη του Αχινού και τον κάμπο. Τότε αρχίζει η μακροχρόνια ιστορία της βυζαντινής Ζίχνας.[2] Στα οθωμανικά χρόνια ανήκε στον καζά των Σερρών στο Σαντζάκι της Θεσσαλονίκης και ονομαζόταν Ζίχνε - Zihne. Το 1530 είχε 394 χριστιανικά και 35 μουσουλμανικά νοικοκυριά [εκκρεμεί παραπομπή]. Απελευθερώθηκε από τους Βουλγάρους κατά τον 2ο Βαλκανικό πόλεμο, το 1913, και ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος μαζί με την πόλη των Σερρών.